ROK 1951

Stolica odbudowywała się po woj­nie i rosła jak na drożdżach. Liczba ludności przyrastała z zawrotną prędkością. Wyżywie­nie mieszkańców stolicy stanowiło niebagatelne wyzwanie. Zbudowano więc nowoczesny i w dużej mierze zme­chanizowany zakład piekarski, zlokali­zowany przy ulicy Lubelskiej na Pradze. Przez dwa lata była to największa pie­karnia w Warszawie. To tutaj powstało Laboratorium Piekarskie. Przez ponad 60 lat kusiła warszawia­ków swoimi piekarskimi wyroba­mi i zapachem wspaniałego chleba. W 2003 roku przeniesiono tam produkcję ciastkarską.

ROK 1952

Z początkiem roku 1952 rozpoczęły działalność dzielnicowe spółdzielnie spożywców. Dynamiczny przyrost ludno­ści Warszawy wymagał przy­jęcia planu, według którego każda dzielnica miała mieć dużą piekarnię. Chodziło o to, by szybko dostarczyć do sklepów świeże pieczywo. W kolej­nych latach budowano i oddawano do użytku coraz nowocześniejsze piekar­nie o dużych mocach produkcyjnych.

ROK 1958

„Łowicka” to kolejna spółdzielcza piekarnia. Potężne moce produk­cyjne spowodowały, że nazywano ją Fabryką Chleba. Usytuowana na Mokotowie „Ło­wicka” dysponowała ośmioma piecami czeskiej produkcji opalanymi gazem. W kolejnych dekadach piece zdemontowano i zastąpiono niemiec­kimi i austriackimi – pozwoliło to na po­prawę jakości wypiekanego pieczywa.

ROK 1965

Piekarnia „Belwederska” to kolejna inwestycja, tym razem zlokalizowana w Śródmieściu. W tamtych czasach była to najnowocześniejsza piekarnia wyposażona w linie pochodzące z zachodu. Likwidacja piekarni nastąpiła na początku XXI wieku ze względu na wprowadzenie niezwykle wysokich opłat za dzierżawę terenu.

ROK 1968

„Warszawianka” to kolejna duża piekarnia. Zakład docze­kał trzeciego tysiąclecia. Zbudowano go na tak dużym terenie, że na po­nad połowie powierzchni pracownicy piekarni mogli zakładać swoje ogród­ki działkowe.

ROK 1969

Piekarnia „Żerań” została uruchomio­na w 1969 roku. Zlokalizowana przy ulicy Odlewniczej na Żeraniu była i jest do dziś jednym z największych producentów pieczywa. Od strony rozwiązań technologicznych budziła duże zainteresowanie w całej Polsce, ponieważ w żerańskiej piekarni zastosowano wiele prototypo­wych rozwiązań, np. pierwsze w Pol­sce agregaty do ciągłej produkcji ciasta. Para technologiczna dostarczana była do piekarni z elektrociepłowni Żerań. Po 2000 roku piekarnia przeszła znaczące modernizacje.

ROK 1970

W grudniu 1970 roku w nowej ciastkarni, która znajdowała się przy Zespole Szkół Przemysłu Cukierni­czego przy ul. Majdańskiej ruszyła produkcja ciastkarska. Budynek należał do szkoły, i tam odbywały się warsztaty szkolne dla przyszłych ciastkarzy. W 2003 roku obiekt ten zwrócono szkole, zaś produkcję ciastkarską przeniesiono na ulicę Lubelską.

ROK 1976

Piekarnia „Wolska” oddana do eksploatacji w 1976 roku dysponowała trzema liniami produk­cyjnymi. W późniejszym czasie specjalizowała się w produkcji chleba formowego.

ROK 1982

Piekarnia na Krakowiaków od początku zyskała miano chluby warszawskich piekarzy – z Krakowiaków pieczywo zaczęło wyjeżdżać do sklepów w roku 1982, wyroby ciastkarskie kilka lat później. Piekarnia mogła się pochwalić imponu­jącą powierzchnią hali oraz największą w Warszawie mocą produkcyjną pięciu pieców, zdolnych do wyrobu 70 ton pie­czywa na 16 godzin. Dzisiaj Piekarnia Krakowiaków to nowoczesny zakład produkcyjny zaopatrujący mieszkańców Warszawy w doskonałe wypieki.

ROK 1987

Dzięki determinacji grupy założycielskiej i ów­czesnego Prezesa w dniu 9 grudnia 1987 roku w świetlicy piekarni „Łowicka” odbyło się zebranie założycielskie Spółdzielni Piekarsko-Ciastkarskiej. Wtedy właśnie zapadły decyzje, że SPC stanie się samodzielną jednostką organizacyjną.

ROK 1988

3 marca 1988 roku Warszawski Sąd Gospo­darczy zarejestrował naszą spółdzielnię. Koncepcja rozwoju poszła w dobrym kierunku co przełożyło się na sukces piekarni. Dziś SPC jest liderem w produkcji pieczywa na rynku warszawskim.